збліжэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
збліжэ́нне |
| Р. |
збліжэ́ння |
| Д. |
збліжэ́нню |
| В. |
збліжэ́нне |
| Т. |
збліжэ́ннем |
| М. |
збліжэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
збліжэ́нне ср., в разн. знач. сближе́ние; см. збліжа́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
збліжэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. збліжаць — зблізіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. збліжацца — зблізіцца. Збліжэнне тэорыі з практыкай. Збліжэнне поглядаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зблі́зіцца, зблі́жуся, зблі́зішся, зблі́зіцца; зак.
1. Наблізіцца адзін да аднаго.
Машыны зблізіліся.
2. Уступіць у блізкія, сяброўскія адносіны.
Новыя суседзі з намі хутка зблізіліся.
|| незак. збліжа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. збліжэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зблі́зіць, зблі́жу, зблі́зіш, зблі́зіць; зблі́жаны; зак.
1. каго-што. Наблізіць аднаго да другога.
З. канцы дроту.
2. каго (што). Прымусіць уступіць у блізкія, сяброўскія адносіны.
Агульныя інтарэсы іх зблізілі.
|| незак. збліжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. збліжэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сближе́ние прям., перен. збліжэ́нне, -ння ср.;
дру́жеское сближе́ние сябро́ўскае збліжэ́нне;
сближе́ние поня́тий збліжэ́нне паня́ццяў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асемяне́нне, ‑я, н.
1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асемяняць — асемяніць.
2. Збліжэнне мужчынскай і жаночай палявых клетак, якое папярэднічае апладненню.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абсемяне́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абсемяняць — абсемяніць.
2. Дзеянне і стан паводле дзеясл. абсемяняцца — абсемяніцца (у 1 знач.).
3. Збліжэнне мужчынскай і жаночай палавых клетак у працэсе апладнення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стыко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.
Мяккае збліжэнне і злучэнне касмічных лятальных апаратаў на арбіце. Узаемны пошук, прычальванне і стыкоўка апаратаў выконваліся па камандзе з Цэнтра кіравання налётам і з дапамогай бартавой аўтаматыкі. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
су..., прыстаўка.
1. Ужыв. пры ўтварэнні назоўнікаў і абазначае:
1) сумеснасць, саўдзел, напр.: сунаймальнік, суадказчык, сустаршыня;
2) падабенства, напр.: суглінак, супесак, сукравіца;
3) сукупнасць, зборнасць, напр.: суквецце, суплоддзе.
2. Ужыв. пры ўтварэнні прыметнікаў і абазначае:
1) суадноснасць пэўнай якасці паміж прадметамі, напр.: суадносны, сугучны;
2) збліжэнне, супадзенне ў прасторы або ў часе, напр.: сучасны, сумежны.
3. Ужыв. пры ўтварэнні дзеясловаў і абазначае сумеснасць, суправаджэнне або ўстанаўленне суадносін паміж чым-н., напр.: сумясціць, суіснаваць, суаднесці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)