збля́кнуць, -ну, -неш, -не; збляк, -кла; -ні; зак.

1. Страціць яркасць, афарбоўку.

Ружовыя фарбы збляклі.

2. Завянуць, страціць свежасць.

Трава зблякла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збля́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збля́кну збля́кнем
2-я ас. збля́кнеш збля́кнеце
3-я ас. збля́кне збля́кнуць
Прошлы час
м. збля́к
збля́кнуў		 збля́клі
збля́кнулі
ж. збля́кла
збля́кнула
н. збля́кла
збля́кнула
Дзеепрыслоўе
прош. час збля́кнуўшы
збля́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збля́кнуць сов. поблёкнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збля́кнуць і збле́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць яркасць афарбоўкі; выцвісці. Матэрыя зблекла. □ Зара тым часам падалася ўправа, і светлы ветразь яе зменшыўся, ружовыя фарбы збляклі. Дуброўскі.

2. Завянуць, страціць свежасць (пра расліны). Зблякла трава. / Пра чалавека, яго твар. Вочы .. [Сцяпана] на момант загарэліся, але тут жа і збляклі. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збле́кнуць,

гл. зблякнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поблёкнуть сов. пабля́кнуць, збля́кнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збле́кнуць сов., см. збля́кнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)