збло́ціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
збло́чу |
збло́цім |
| 2-я ас. |
збло́ціш |
збло́ціце |
| 3-я ас. |
збло́ціць |
збло́цяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
збло́ціў |
збло́цілі |
| ж. |
збло́ціла |
| н. |
збло́ціла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
збло́ціўшы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
збло́ціць, зблочу, зблоціш, зблоціць; зак., што.
Абл. Сапсаваць, зглуміць. Многа зблоціла, пад’ела І магла б ісці дадому, Ды па свінскай завядзёнцы Завалілася ў салому. Дзеружынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Збло́ціць ’змучыць, зняважыць’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. zblocić ’запэцкаць балотам, граззю’, прэфіксальнага адназоўнікавага дзеяслова да błoto ’гразь’; гл. балота.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бло́ціць, блочу, блоціш, блоціць.
Незак. да зблоціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)