збле́кнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
збле́кну |
збле́кнем |
| 2-я ас. |
збле́кнеш |
збле́кнеце |
| 3-я ас. |
збле́кне |
збле́кнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
збле́к
збле́кнуў |
збле́клі
збле́кнулі |
| ж. |
збле́кла
збле́кнула |
| н. |
збле́кла
збле́кнула |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
збле́кнуўшы
збле́кшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
збле́кнуць сов., см. збля́кнуць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
збле́кнуць,
гл. зблякнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збля́кнуць і збле́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць яркасць афарбоўкі; выцвісці. Матэрыя зблекла. □ Зара тым часам падалася ўправа, і светлы ветразь яе зменшыўся, ружовыя фарбы збляклі. Дуброўскі.
2. Завянуць, страціць свежасць (пра расліны). Зблякла трава. / Пра чалавека, яго твар. Вочы .. [Сцяпана] на момант загарэліся, але тут жа і збляклі. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)