збле́клы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збле́клы збле́клая збле́клае збле́клыя
Р. збле́клага збле́клай
збле́клае		 збле́клага збле́клых
Д. збле́кламу збле́клай збле́кламу збле́клым
В. збле́клы (неадуш.)
збле́клага (адуш.)		 збле́клую збле́клае збле́клыя (неадуш.)
збле́клых (адуш.)
Т. збле́клым збле́клай
збле́клаю		 збле́клым збле́клымі
М. збле́клым збле́клай збле́клым збле́клых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збле́клы, см. збля́клы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збле́клы,

гл. збляклы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збля́клы і збле́клы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў яркасць афарбоўкі, выцвіў. І ясная зара, і чароўная ціхая ноч, і збляклыя рэдкія зоры.. — усе начныя з’явы і гукі адбіваюцца ў яго сэрцы. Дуброўскі.

2. Які завяў, страціў свежасць. Вунь купаю дрэвы, Між іх — журавель. Кіруем налева Па збляклай траве. Крапіва. / Пра чалавека, яго твар. Марына Паўлаўна запаліла святло, і яно цьмяна азарыла твар яе, стараваты ўжо, збляклы. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)