заілі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заілю́ |
заілі́м |
| 2-я ас. |
заілі́ш |
заіліце́ |
| 3-я ас. |
заілі́ць |
заіля́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
заілі́ў |
заілі́лі |
| ж. |
заілі́ла |
| н. |
заілі́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
заілі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заілі́ць, ‑ліць; зак., што.
Запоўніць, несці пяском, ілам і пад. Змыты з адхону грунт заіліў дно канала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заі́льваць, ‑ае.
Незак. да заіліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заі́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заіліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)