зая́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зая́вачны зая́вачная зая́вачнае зая́вачныя
Р. зая́вачнага зая́вачнай
зая́вачнае		 зая́вачнага зая́вачных
Д. зая́вачнаму зая́вачнай зая́вачнаму зая́вачным
В. зая́вачны (неадуш.)
зая́вачнага (адуш.)		 зая́вачную зая́вачнае зая́вачныя (неадуш.)
зая́вачных (адуш.)
Т. зая́вачным зая́вачнай
зая́вачнаю		 зая́вачным зая́вачнымі
М. зая́вачным зая́вачнай зая́вачным зая́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зая́вачны зая́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зая́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да заяўкі, з’яўляецца заяўкай. Заявачная анкета. Заявачнае бюро.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зая́ўка, -і, ДМ -я́ўцы, мн. -і, -я́вак, ж.

1. Заява аб сваіх правах або аб атрыманні правоў на што-н.

З. на агародна-садовы ўчастак.

2. Заява з указаннем на патрэбу ў чым-н. (у грашах, матэрыялах і пад.).

З. на будаўнічыя матэрыялы.

|| прым. зая́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зая́вочный зая́вачны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)