зашы́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зашы́ты |
зашы́тая |
зашы́тае |
зашы́тыя |
| Р. |
зашы́тага |
зашы́тай зашы́тае |
зашы́тага |
зашы́тых |
| Д. |
зашы́таму |
зашы́тай |
зашы́таму |
зашы́тым |
| В. |
зашы́ты (неадуш.) зашы́тага (адуш.) |
зашы́тую |
зашы́тае |
зашы́тыя (неадуш.) зашы́тых (адуш.) |
| Т. |
зашы́тым |
зашы́тай зашы́таю |
зашы́тым |
зашы́тымі |
| М. |
зашы́тым |
зашы́тай |
зашы́тым |
зашы́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зашы́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зашы́ты |
зашы́тая |
зашы́тае |
зашы́тыя |
| Р. |
зашы́тага |
зашы́тай зашы́тае |
зашы́тага |
зашы́тых |
| Д. |
зашы́таму |
зашы́тай |
зашы́таму |
зашы́тым |
| В. |
зашы́ты (неадуш.) зашы́тага (адуш.) |
зашы́тую |
зашы́тае |
зашы́тыя (неадуш.) зашы́тых (адуш.) |
| Т. |
зашы́тым |
зашы́тай зашы́таю |
зашы́тым |
зашы́тымі |
| М. |
зашы́тым |
зашы́тай |
зашы́тым |
зашы́тых |
Кароткая форма: зашы́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зашы́ты заши́тый; зата́чанный; замётанный; см. зашы́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заши́тый зашы́ты, мног. пазашыва́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
на́сыпка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.
Зашыты з усіх бакоў чахол, які напаўняецца пер’ем або пухам і служыць падушкай або пярынай.
Пашыць новую насыпку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уши́тый
1. ушы́ты;
2. зашы́ты; см. уши́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замётанный портн. зафастрыгава́ны; зашы́ты, мног. пазашыва́ны; см. замета́тьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паду́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.
1. Зашыты з усіх бакоў чахол, набіты пер’ем, пухам, паралонам ці іншым мяккім матэрыялам, які падкладваюць пад галаву.
Пуховая п.
2. Тое, што з’яўляецца апорай чаго-н., прымае на сябе ціск, трэнне і пад. (спец.).
П. механізма.
○
Кіслародная падушка — медыцынскі прыбор у выглядзе падушкі, якая змяшчае кісларод.
|| памянш. паду́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
Падушачкі пальцаў (перан.).
|| прым. паду́шачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)