зашуме́ть сов. зашуме́ць; (заговорить) загавары́ць; (о громком разговоре) загамані́ць; закрыча́ць;

зашуме́ло в голове́ зашуме́ла ў галаве́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зашуме́ць I сов. (начать шуметь) зашуме́ть

зашуме́ць II сов., разг. (покрыться пеной) запе́ниться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загамані́ць сов.

1. заговори́ть; (громко) загомони́ть; загалде́ть;

не́дзе ~ні́лі лю́дзі — где́-то заговори́ли лю́ди;

2. перен. зашуме́ть; загуде́ть;

і́ў стары́ бор — зашуме́л ста́рый бор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закрыча́ць сов.

1. закрича́ть; заора́ть, завопи́ть;

з. ад бо́лю — закрича́ть (завопи́ть) от бо́ли;

з. «ура́ — закрича́ть «ура́!»;

2. зашуме́ть; загалде́ть;

нато́ўп ~ча́ў — толпа́ зашуме́ла (загалде́ла);

3. кри́кнуть;

з. на саба́ку — кри́кнуть на соба́ку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)