зашта́тны, -ая, -ае (уст.).

Пазаштатны, які не ўваходзіць у штат.

З. работнік.

○

Заштатны горад (уст.) — горад, які ўваходзіць у павет, але не з’яўляецца адміністрацыйным цэнтрам павета.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашта́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зашта́тны зашта́тная зашта́тнае зашта́тныя
Р. зашта́тнага зашта́тнай
зашта́тнае		 зашта́тнага зашта́тных
Д. зашта́тнаму зашта́тнай зашта́тнаму зашта́тным
В. зашта́тны (неадуш.)
зашта́тнага (адуш.)		 зашта́тную зашта́тнае зашта́тныя (неадуш.)
зашта́тных (адуш.)
Т. зашта́тным зашта́тнай
зашта́тнаю		 зашта́тным зашта́тнымі
М. зашта́тным зашта́тнай зашта́тным зашта́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зашта́тны уст. зашта́тный;

○ з. го́рад — зашта́тный го́род

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зашта́тны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які не ўваходзіць у штат установы, прадпрыемства; пазаштатны. Заштатны работнік.

•••

Заштатны горад гл. горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашта́тный уст. зашта́тны, пазашта́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́рад, ‑а; мн. гарады, ‑оў; м.

1. Буйны населены пункт, адміністрацыйны, прамысловы, гандлёвы і культурны цэнтр. Сталічны горад. Горад нафтавікоў. Партовы горад. □ Горад шумеў, як дзень, так ноч, тысячамі галасоў. Колас. // Пра жыхароў такога населенага пункта. Увесь горад гаворыць пра апошнія падзеі.

2. Гіст. Населенае месца, абгароджанае і ўмацаванае сцяной. Старажытны славянскі горад.

•••

Вольны горад — а) сярэдневяковы горад, які вызваліўся з-пад улады феадала і набыў правы самастойнай дзяржавы; б) сучасны горад з асаблівым міжнародным рэжымам, вылучаны ў самастойную палітычную адзінку.

Губернскі горад — галоўны горад губерні.

Заштатны горад (уст.) — горад, які не мае адміністрацыйнага значэння.

Ні к сялу ні к гораду гл. сяло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́рад м. го́род;

○ во́льны г. — во́льный го́род;

гало́ўны г. — гла́вный го́род;

губе́рнскі г. — губе́рнский го́род;

зашта́тны г. — зашта́тный го́род;

◊ ні к сялу́ ні к ~ду — погов. ни к селу́ ни к го́роду;

го́рад-геро́й — го́род-геро́й;

адва́га (сме́ласць) гарады́ бярэ́ — погов. сме́лость города́ берёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)