зачы́стка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зачы́стка |
зачы́сткі |
| Р. |
зачы́сткі |
зачы́стак |
| Д. |
зачы́стцы |
зачы́сткам |
| В. |
зачы́стку |
зачы́сткі |
| Т. |
зачы́сткай
зачы́сткаю |
зачы́сткамі |
| М. |
зачы́стцы |
зачы́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зачы́стка, ‑і, ДМ ‑стцы, ж.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зачышчаць — зачысціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зачи́стка зачы́стка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)