зачы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зачы́нны зачы́нная зачы́ннае зачы́нныя
Р. зачы́ннага зачы́ннай
зачы́ннае		 зачы́ннага зачы́нных
Д. зачы́ннаму зачы́ннай зачы́ннаму зачы́нным
В. зачы́нны
зачы́ннага		 зачы́нную зачы́ннае зачы́нныя
зачы́нных
Т. зачы́нным зачы́ннай
зачы́ннаю		 зачы́нным зачы́ннымі
М. зачы́нным зачы́ннай зачы́нным зачы́нных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачы́н, -у, м.

1. Пачатак чаго-н., пачын (разм.).

Зрабіць з. у якой-н. справе.

2. Традыцыйны пачатак (у творах народнай паэзіі).

З. быліны.

|| прым. зачы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)