зачына́льніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зачына́льніцкі зачына́льніцкая зачына́льніцкае зачына́льніцкія
Р. зачына́льніцкага зачына́льніцкай
зачына́льніцкае		 зачына́льніцкага зачына́льніцкіх
Д. зачына́льніцкаму зачына́льніцкай зачына́льніцкаму зачына́льніцкім
В. зачына́льніцкі
зачына́льніцкага		 зачына́льніцкую зачына́льніцкае зачына́льніцкія
зачына́льніцкіх
Т. зачына́льніцкім зачына́льніцкай
зачына́льніцкаю		 зачына́льніцкім зачына́льніцкімі
М. зачына́льніцкім зачына́льніцкай зачына́льніцкім зачына́льніцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачына́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто пачынае якую-н. справу, пачынальнік.

Скарына — з. усходнеславянскага кнігадрукавання.

|| ж. зачына́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зачына́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)