зачу́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зачу́ю |
зачу́ем |
| 2-я ас. |
зачу́еш |
зачу́еце |
| 3-я ас. |
зачу́е |
зачу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зачу́ў |
зачу́лі |
| ж. |
зачу́ла |
| н. |
зачу́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зачу́й |
зачу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зачу́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зачу́ць сов., разг. услы́шать, заслы́шать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зачу́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., каго-што.
Абл. Пачуць. На золку Даніла выйшаў на двор і зачуў: як быццам грукаюць капыты на вуліцы. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)