зачу́млены, -ая, -ае.

Заражаны чумой.

Уцякаць, як ад зачумленага (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зачу́млены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зачу́млены зачу́мленая зачу́мленае зачу́мленыя
Р. зачу́мленага зачу́мленай
зачу́мленае		 зачу́мленага зачу́мленых
Д. зачу́мленаму зачу́мленай зачу́мленаму зачу́мленым
В. зачу́млены (неадуш.)
зачу́мленага (адуш.)		 зачу́мленую зачу́мленае зачу́мленыя (неадуш.)
зачу́мленых (адуш.)
Т. зачу́мленым зачу́мленай
зачу́мленаю		 зачу́мленым зачу́мленымі
М. зачу́мленым зачу́мленай зачу́мленым зачу́мленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачу́млены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зачу́млены зачу́мленая зачу́мленае зачу́мленыя
Р. зачу́мленага зачу́мленай
зачу́мленае		 зачу́мленага зачу́мленых
Д. зачу́мленаму зачу́мленай зачу́мленаму зачу́мленым
В. зачу́млены (неадуш.)
зачу́мленага (адуш.)		 зачу́мленую зачу́мленае зачу́мленыя (неадуш.)
зачу́мленых (адуш.)
Т. зачу́мленым зачу́мленай
зачу́мленаю		 зачу́мленым зачу́мленымі
М. зачу́мленым зачу́мленай зачу́мленым зачу́мленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачу́млены прич., прил. зачумлённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачу́млены, ‑ая, ‑ае.

Заражаны чумой. Зачумленае месца. Зачумленая жывёла. / у знач. наз. зачу́млены, ‑ага, м.; зачу́мленая, ‑ай, ж. [Валодзя] нахіліўся да дзяўчыны, відаць, намерваючыся ўзяць яе за руку, але Ларыса адхінулася ад яго, як ад зачумленага. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачумлённый прич., прил. зачу́млены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умяша́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Пранікнуць куды‑н., змяшацца з чым‑н. Сашка ўмяшаўся ў натоўп.. Доўга сядзеў на скверы і, як зачумлены, пайшоў да бацькі. Чорны.

2. Увайсці, унікнуць у чые‑н. справы, адносіны, прыняць актыўны ўдзел у іх. Лабановічу прыкра было слухаць такія скаргі [пані падлоўчай], бо яны як бы ставілі яго ў ролю суддзі і прымушалі так ці іначай умяшацца ў чужое жыццё. Колас. У час умяшалася ў звадку і мачыха Чарнушкаў: сілком адвяла Ганну ўбок. Мележ. [Машы] было цікава і дзіўна слухаць. Захацелася самой умяшацца і сказаць нешта значнае, разумнае. Шамякін. // Прыняць удзел у чым‑н. з тым, каб спыніць што‑н. [Семянюк:] — Я прыйшоў прасіць партыйны камітэт умяшацца і прыпыніць знішчэнне барка. Мяжэвіч. Вось ухапіліся [свёкар і бацька] ўжо за бароды... Маці ўмяшалася, Іх разнімае. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)