зача́ўкаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зача́ўкаю зача́ўкаем
2-я ас. зача́ўкаеш зача́ўкаеце
3-я ас. зача́ўкае зача́ўкаюць
Прошлы час
м. зача́ўкаў зача́ўкалі
ж. зача́ўкала
н. зача́ўкала
Загадны лад
2-я ас. зача́ўкай зача́ўкайце
Дзеепрыслоўе
прош. час зача́ўкаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зача́ўкаць сов., разг. зача́вкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зача́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць чаўкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)