заціха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. заціха́нне
Р. заціха́ння
Д. заціха́нню
В. заціха́нне
Т. заціха́ннем
М. заціха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заціха́нне ср., в разн. знач. затиха́ние, утиха́ние; см. заціха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заціха́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. заціхаць — заціхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затиха́ние заціха́нне, -ння ср., сціха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)