захо́пніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
захо́пніца |
захо́пніцы |
| Р. |
захо́пніцы |
захо́пніц |
| Д. |
захо́пніцы |
захо́пніцам |
| В. |
захо́пніцу |
захо́пніц |
| Т. |
захо́пніцай
захо́пніцаю |
захо́пніцамі |
| М. |
захо́пніцы |
захо́пніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
захо́пніца ж. захва́тчица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
захо́пніца, ‑ы, ж.
Жан. да захопнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
захва́тчица захо́пніца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)