захава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. захава́нне
Р. захава́ння
Д. захава́нню
В. захава́нне
Т. захава́ннем
М. захава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сілабі́чны, -ая, -ае (спец.).

Пра вершаскладанне: заснаваны на захаванні пэўнай колькасці складоў у вершаваным радку незалежна ад націску у словах.

Сілабічная сістэма вершаскладання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

захо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

1. гл. захавацца.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Знаходзіцца дзе-н. на захаванні.

Грошы захоўваюцца ў ашчадным банку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фуражы́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Работнік па нарыхтоўцы, захаванні і выдачы фуражу.

2. Той, хто адпраўлены на фуражыроўку (гіст.).

|| прым. фуражы́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

афані́я, ‑і, ж.

Адсутнасць гучнага голасу пры захаванні гпэпту.

[Грэч. aphōnía — ад a — адмоўная часціца і phōné — гук, голас.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нэп, -а, м.

Скарачэнне: новая эканамічная палітыка, якая праводзілася савецкай дзяржавай у 1921—1928 гг. з мэтай адраджэння народнай гаспадаркі пры часовым дапушчэнні капіталістычных элементаў, аднак пры захаванні камандных вышынь у руках пралетарскай дзяржавы.

|| прым. нэ́паўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парано́йя, ‑і, ж.

Хранічнае душэўнае захворванне, якое характарызуецца ўстойлівым трызненнем пры захаванні ў астатнім лагічнасці мыслення.

[Грэч. paránoia — вар’яцтва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гігіе́на, ‑ы, ж.

Навука аб захаванні здароўя і мерах папярэджання захворванняў, а таксама мерапрыемствы, якія садзейнічаюць гэтаму. Гігіена жылля. Гігіена працы.

[Ад грэч. hygieinós — здаровы; лекавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варыя́цыя, ‑і, ж.

1. Відазмяненне другарадных элементаў чаго‑н. пры захаванні асноўнага. Варыяцыі сцэны спектакля. // Спец. Некаторыя змены асноўнага тыпу ў раслін і жывёл. // Змена рытму, мелодыі, гармоніі пры захаванні асноўнай тэмы. Тэма з варыяцыямі.

2. Варыянты распрацоўкі або паўтарэння асноўнай тэмы. Купалаўскі верш «Мая хатка» з’яўляецца па сутнасці вольнай варыяцыяй на тэму аналагічнага верша Багушэвіча «Мая хата». Івашын.

3. У матэматыцы — змяненне віда функцыі велічынь.

[Ад лац. variatio — змяненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфантылі́зм, ‑у, м.

1. Адсталасць у развіцці арганізма, якая праяўляецца ў захаванні ў дарослым стане фізічнай будовы і псіхічных рыс, уласцівых дзіцячаму ўзросту.

2. перан. Бестурботнасць, легкадумнасць, якія спалучаюцца з крайнім эгаізмам.

[Ад лац. infantilis — дзіцячы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)