заты́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заты́льнік |
заты́льнікі |
| Р. |
заты́льніка |
заты́льнікаў |
| Д. |
заты́льніку |
заты́льнікам |
| В. |
заты́льнік |
заты́льнікі |
| Т. |
заты́льнікам |
заты́льнікамі |
| М. |
заты́льніку |
заты́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заты́льнік м., воен. заты́льник (пулемёта)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заты́льнік, ‑а, м.
Задняя частка ствольнай каробкі ў ручным кулямёце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заты́льник (у пулемёта) воен. заты́льнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)