зату́каць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зату́каю |
зату́каем |
| 2-я ас. |
зату́каеш |
зату́каеце |
| 3-я ас. |
зату́кае |
зату́каюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зату́каў |
зату́калі |
| ж. |
зату́кала |
| н. |
зату́кала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зату́кай |
зату́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зату́каўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зату́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Замучыць нападкамі, прыдзіркамі, папрокамі; давесці да атупення. — І я ж пра гэта кажу, пра сяброўства, а без яго, дык затукаюць і разгоняць нас яны, — зноў сказаў Ашурка. Галавач. Успамінаўся Юрка, і яна бедавала, што сын у жыцці бездапаможны без яе. Што ён можа сам? Яго ж адразу затукаюць другія. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зацю́каць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм.
1. Забіць ударамі.
2. перан. Давесці да атупення; затукаць. Зацюкаць чалавека.
зацю́каць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць цюкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зату́каны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад затукаць.
2. у знач. прым. Разм. Запужаны, прыгнечаны, забіты. Князю было прыкра, што яго чалядзінец такі затуканы і баязлівы. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)