зато́чны гл. затачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зато́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зато́чны зато́чная зато́чнае зато́чныя
Р. зато́чнага зато́чнай
зато́чнае		 зато́чнага зато́чных
Д. зато́чнаму зато́чнай зато́чнаму зато́чным
В. зато́чны (неадуш.)
зато́чнага (адуш.)		 зато́чную зато́чнае зато́чныя (неадуш.)
зато́чных (адуш.)
Т. зато́чным зато́чнай
зато́чнаю		 зато́чным зато́чнымі
М. зато́чным зато́чнай зато́чным зато́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зато́чны зато́чный;

з. стано́к — зато́чный стано́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́чны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для заточкі, заточвання. Заточны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затачы́ць, -тачу́, -то́чыш, -то́чыць; -то́чаны; зак., што.

Зрабіць вострым, завастрыць.

З. свярдзёлак.

|| незак. зато́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зато́чванне, -я, н. і зато́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (спец.).

|| прым. зато́чны, -ая, -ае (спец.).

З. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зато́чный зато́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)