зато́чванне гл. затачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зато́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зато́чванне
Р. зато́чвання
Д. зато́чванню
В. зато́чванне
Т. зато́чваннем
М. зато́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зато́чванне ср. зата́чивание, зато́чка ж.; см. зато́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заточваць — затачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затачы́ць, -тачу́, -то́чыш, -то́чыць; -то́чаны; зак., што.

Зрабіць вострым, завастрыць.

З. свярдзёлак.

|| незак. зато́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зато́чванне, -я, н. і зато́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (спец.).

|| прым. зато́чны, -ая, -ае (спец.).

З. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зато́чка ж. заво́стрыванне, -ння ср.; зато́чванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зата́чивание заво́стрыванне, -ння ср.; зато́чванне, -ння ср.; см. зата́чивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)