зато́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зато́чаны зато́чаная зато́чанае зато́чаныя
Р. зато́чанага зато́чанай
зато́чанае		 зато́чанага зато́чаных
Д. зато́чанаму зато́чанай зато́чанаму зато́чаным
В. зато́чаны (неадуш.)
зато́чанага (адуш.)		 зато́чаную зато́чанае зато́чаныя (неадуш.)
зато́чаных (адуш.)
Т. зато́чаным зато́чанай
зато́чанаю		 зато́чаным зато́чанымі
М. зато́чаным зато́чанай зато́чаным зато́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зато́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зато́чаны зато́чаная зато́чанае зато́чаныя
Р. зато́чанага зато́чанай
зато́чанае		 зато́чанага зато́чаных
Д. зато́чанаму зато́чанай зато́чанаму зато́чаным
В. зато́чаны (неадуш.)
зато́чанага (адуш.)		 зато́чаную зато́чанае зато́чаныя (неадуш.)
зато́чаных (адуш.)
Т. зато́чаным зато́чанай
зато́чанаю		 зато́чаным зато́чанымі
М. зато́чаным зато́чанай зато́чаным зато́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зато́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зато́чаны зато́чаная зато́чанае зато́чаныя
Р. зато́чанага зато́чанай
зато́чанае		 зато́чанага зато́чаных
Д. зато́чанаму зато́чанай зато́чанаму зато́чаным
В. зато́чаны (неадуш.)
зато́чанага (адуш.)		 зато́чаную зато́чанае зато́чаныя (неадуш.)
зато́чаных (адуш.)
Т. зато́чаным зато́чанай
зато́чанаю		 зато́чаным зато́чанымі
М. зато́чаным зато́чанай зато́чаным зато́чаных

Кароткая форма: зато́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зато́чаны

1. прич. зато́ченный; см. затачы́ць;

2. прил. заострённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад затачыць.

2. у знач. прым. Завостраны. [Кастравіцкі] адчуваў у сабе гатоўнасць хоць зараз жа сесці за стол, узяць у рукі заточаны аловак, аркуш паперы, патануць у знаёмай стыхіі думкі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́ченный (заострённый) заво́страны; (на точиле) зато́чаны, мног. пазато́чваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Мыса́ты ’заточаны не на востры вугал’ (слуц., Нар. словатв.), смал. мысатый нож ’нож з вострым канцом’. Да мыс (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)