зате́я (замысел) заду́ма, -мы ж.; (выдумка) вы́думка, -кі ж.; (забава) заба́ва, -вы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́думка ж.
1. (изобретение) вы́думка;
2. вы́думка, вы́мысел м., измышле́ние ср., зате́я, сочини́тельство ср., стряпня́, причу́да, приду́мка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выдумля́нне ср.
1. выду́мывание;
2. сочине́ние, сочини́тельство, измышле́ние, выду́мывание, зате́я ж.;
1, 2 см. выдумля́ць 1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Заце́й, заце́ў ’падахвочванне’ (Нас.). Рус. затея, уст. затей, пск., смал. затев, укр. затія, уст. затіва (Грынч.). Ст.-рус. затѣи, затѣя (XVII ст.). Утворана бязафіксным шляхам у ст.-рус. ад затѣяти, затѣвати (XVI, XVII стст.), прэфіксальнага да *тѣвати (параўн. выцяваць ’выдумляць’, выцяванне ’выдумка’, Нас.). Корань параўноўваюць з таіць (гл.) са зменай ai — ě (Гараеў, 114; Ілліч–Світыч, ВЯ, 1959, 2, 7–8) з лат. tĩtît ’злаваць, раздражняць’, tĩtinât ’тс’ (Мюленбах-Эндзелін, IV, 207–208; Фасмер, 2, 82) ці разглядаюць як пераафармленне дѣяти (Гараеў, 114; КЭСРЯ, 159). Першая гіпотэза здаецца больш пераканаўчай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)