затану́ць, -тану́, -то́неш, -то́не; -тані́; зак.

Пайсці на дно вадаёма (аб прадметах).

Карабель затануў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

затану́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. затану́ зато́нем
2-я ас. зато́неш зато́неце
3-я ас. зато́не зато́нуць
Прошлы час
м. затану́ў затану́лі
ж. затану́ла
н. затану́ла
Загадны лад
2-я ас. затані́ затані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час затану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

затану́ць сов. затону́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затану́ць, ‑тану, ‑тонеш, ‑тоне; зак.

Пайсці, апусціцца на дно ракі, возера, мора і пад.; патануць. Карабель затануў. □ Куст, вырваны.. з зямлі, раптам паплыў на сярэдзіну і там затануў. Лупсякоў. Ці то паром быў перагружаны, а можа проста няспраўны, але ён затануў. Васілеўская. // Загінуць, апусціўшыся ў ваду; утапіцца. На вачах у мяне байдарка і пяць паляўнічых затанулі. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затону́ть сов. патану́ць, затану́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)