засі́ліць

‘злавіць каго-небудзь у сіло; павесіць каго-небудзь; зачэрпнуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. засі́лю засі́лім
2-я ас. засі́ліш засі́ліце
3-я ас. засі́ліць засі́ляць
Прошлы час
м. засі́ліў засі́лілі
ж. засі́ліла
н. засі́ліла
Дзеепрыслоўе
прош. час засі́ліўшы

Іншыя варыянты: засілі́ць.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засілі́ць

‘злавіць каго-небудзь у сіло; павесіць каго-небудзь; зачэрпнуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. засілю́ засілі́м
2-я ас. засілі́ш засіліце́
3-я ас. засілі́ць засіля́ць
Прошлы час
м. засілі́ў засілі́лі
ж. засілі́ла
н. засілі́ла
Загадны лад
2-я ас. засілі́ засілі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час засілі́ўшы

Іншыя варыянты: засі́ліць.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засілі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Разм.

1. Злавіць у сіло. Засіліць птушку.

2. Павесіць. — Цару і ўсім яго паслугачам гэтак насаліў, што яны жыўцом мяне з’елі б або на горкай асіне засілілі б. Сабаленка.

3. Абл. Зачэрпнуць. Махорка, нагнуўшыся, засіліў жменяй ваду і плюхнуў сабе на шчокі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)