засяка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. засяка́нне
Р. засяка́ння
Д. засяка́нню
В. засяка́нне
Т. засяка́ннем
М. засяка́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засяка́нне I ср., в разн. знач. засека́ние; см. засяка́ць I

засяка́нне II ср. засека́ние; см. засяка́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засяка́нне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засякаць ​1 — засячы ​1.

засяка́нне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засякаць ​2 — засячы ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засека́ние

1. засяка́нне, -ння ср., хваста́нне, -ння ср.;

2. задрато́ўванне, -ння ср., засяка́нне, -ння ср.;

3. в др. знач. засяка́нне, -ння ср.; см. засека́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)