застрыга́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
застрыга́ю |
застрыга́ем |
| 2-я ас. |
застрыга́еш |
застрыга́еце |
| 3-я ас. |
застрыга́е |
застрыга́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
застрыга́ў |
застрыга́лі |
| ж. |
застрыга́ла |
| н. |
застрыга́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
застрыга́й |
застрыга́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
застрыга́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
застрыга́ць несов., этн., разг. застрига́ть; см. застры́гчы III
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
застрыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да застрыгчы 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
застрига́ть несов., разг. застрыга́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
застрыга́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. застрыгаць.
2. Абрад выстрыгання валасоў у маладой перад пасадам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)