застаўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. застаўны́ застаўна́я застаўно́е застаўны́я
Р. застаўно́га застаўно́й
застаўно́е		 застаўно́га застаўны́х
Д. застаўно́му застаўно́й застаўно́му застаўны́м
В. застаўны́ (неадуш.)
застаўно́га (адуш.)		 застаўну́ю застаўно́е застаўны́я (неадуш.)
застаўны́х (адуш.)
Т. застаўны́м застаўно́й
застаўно́ю		 застаўны́м застаўны́мі
М. застаўны́м застаўно́й застаўны́м застаўны́х

Іншыя варыянты: заста́ўны.

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заста́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заста́ўны заста́ўная заста́ўнае заста́ўныя
Р. заста́ўнага заста́ўнай
заста́ўнае		 заста́ўнага заста́ўных
Д. заста́ўнаму заста́ўнай заста́ўнаму заста́ўным
В. заста́ўны (неадуш.)
заста́ўнага (адуш.)		 заста́ўную заста́ўнае заста́ўныя (неадуш.)
заста́ўных (адуш.)
Т. заста́ўным заста́ўнай
заста́ўнаю		 заста́ўным заста́ўнымі
М. заста́ўным заста́ўнай заста́ўным заста́ўных

Іншыя варыянты: застаўны́.

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заста́ва, -ы, мн. -ы, -та́ў, ж.

1. Месца ўезду ў горад, пункт кантролю прывазных грузаў і прыезджых (гіст.).

2. Воінскае падраздзяленне, якое ахоўвае дзяржаўную граніцу.

Пагранічная з.

|| прым. заста́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заста́вный типогр. застаўны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)