застая́лы, -ая, -ае.

1. Які доўгі час прастаяў, не рухаўся.

З. конь.

2. Які страціў свежасць ад працяглай нерухомасці.

Застаялая вада.

|| наз. застая́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

застая́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. застая́лы застая́лая застая́лае застая́лыя
Р. застая́лага застая́лай
застая́лае		 застая́лага застая́лых
Д. застая́ламу застая́лай застая́ламу застая́лым
В. застая́лы (неадуш.)
застая́лага (адуш.)		 застая́лую застая́лае застая́лыя (неадуш.)
застая́лых (адуш.)
Т. застая́лым застая́лай
застая́лаю		 застая́лым застая́лымі
М. застая́лым застая́лай застая́лым застая́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

застая́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. застая́лы застая́лая застая́лае застая́лыя
Р. застая́лага застая́лай
застая́лае		 застая́лага застая́лых
Д. застая́ламу застая́лай застая́ламу застая́лым
В. застая́лы (неадуш.)
застая́лага (адуш.)		 застая́лую застая́лае застая́лыя (неадуш.)
застая́лых (адуш.)
Т. застая́лым застая́лай
застая́лаю		 застая́лым застая́лымі
М. застая́лым застая́лай застая́лым застая́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

застая́лы

1. застоя́вшийся; засто́йный, застоя́лый;

2. (о лошади) стоя́лый, застоя́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застая́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які доўгі час прастаяў, не рухаўся (пра каня). Калёсы між тым ужо каціліся па шляху, застаялыя коні ірваліся як не галопам. Лупсякоў.

2. Які страціў свежасць ад працяглай нерухомасці. Застаялая вада. Застаялае паветра. // перан. Закаснелы, нязменны. Гэта быў .. камсамольскі пратэст супраць застаялага патрыярхальнага вясковага быту. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

застоя́лый застая́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засто́ены, см. застая́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́тхлы, -ая, -ае.

1. З пахам сырасці, гнілі, застаялы, заляжалы.

Затхлая вада.

Затхлая мука.

2. перан. Косны, пазбаўлены жывых, жыццёвых інтарэсаў.

Затхлае асяроддзе.

|| наз. за́тхласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

застоя́вшийся

1. прич. які́ (што) застая́ўся;

2. прил. застая́лы, засто́ены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засто́ены, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і застаялы. Добра бяжыць па прымятай дарозе застоены за ноч конь. Машара. [Веньямін] зайшоў у пакой. У нос дало кіслым, застоеным паветрам. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)