заста́віцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заста́ўлюся |
заста́вімся |
| 2-я ас. |
заста́вішся |
заста́віцеся |
| 3-я ас. |
заста́віцца |
заста́вяцца |
| Прошлы час |
| м. |
заста́віўся |
заста́віліся |
| ж. |
заста́вілася |
| н. |
заста́вілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
заста́ўся |
заста́ўцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
заста́віўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заста́віцца сов. загороди́ться, заста́виться;
з. шы́рмай — загороди́ться (заста́виться) ши́рмой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заста́віцца, ‑стаўлюся, ‑ставішся, ‑ставіцца; зак., чым.
Заставіць, загарадзіць сябе чым‑н. Алег пачаў хінуць Людмілу да сябе, але яна заставілася рукамі. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заста́виться сов. (чем-л.) заста́віцца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
застаўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да заставіцца.
2. Зал. да застаўляць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
застаўля́цца несов.
1. загора́живаться, заставля́ться; см. заста́віцца;
2. страд. заставля́ться; уставля́ться; загора́живаться; ста́виться; загроможда́ться; см. застаўля́ць I
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уста́виться
1. (разместиться, уместиться) разг. размясці́цца, умясці́цца;
2. (оказаться заставленным чем-л.) разг. заста́віцца, уста́віцца;
3. (глазами, взором) разг. утаро́піцца;
4. (установиться, утвердиться) прост. устанаві́цца, нала́дзіцца, усталява́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)