засо́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. засо́льшчык засо́льшчыкі
Р. засо́льшчыка засо́льшчыкаў
Д. засо́льшчыку засо́льшчыкам
В. засо́льшчыка засо́льшчыкаў
Т. засо́льшчыкам засо́льшчыкамі
М. засо́льшчыку засо́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засо́льшчык м. засо́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засо́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца засолкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засо́льщик засо́льшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засо́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да засольшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)