засарэ́нне, -я, н.

Пашкоджанне страўніка чым-н., што трапіла ўнутр.

З. страўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засарэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. засарэ́нне
Р. засарэ́ння
Д. засарэ́нню
В. засарэ́нне
Т. засарэ́ннем
М. засарэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засарэ́нне ср., мед. засоре́ние;

з. стра́ўніка — засоре́ние желу́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засарэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. засорвацца — засарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засо́р, -ру м., см. засарэ́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засо́р, ‑у, м.

Тое, што і засарэнне. Засор страўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засоре́ние засме́чванне, -ння ср.; (загрязнение) забру́джванне, -ння ср.; (забивание) забіва́нне, -ння ср.; (глаз) запару́шванне, -ння ср.; (желудка) засарэ́нне, -ння ср.; см. засоря́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)