зары́паць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зары́паю |
зары́паем |
| 2-я ас. |
зары́паеш |
зары́паеце |
| 3-я ас. |
зары́пае |
зары́паюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зары́паў |
зары́палі |
| ж. |
зары́пала |
| н. |
зары́пала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зары́пай |
зары́пайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зары́паўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
во́чап, ‑а, м.
Шост, да якога прымацоўваецца калодзежнае вядро. Зарыпаў над студняю вочап. Калачынскі. З двара даносіцца неўгамоннае чырыканне вераб’ёў, скрып вочапаў, гук бляшаных вёдраў. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)