зары́біць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зары́блю зары́бім
2-я ас. зары́біш зары́біце
3-я ас. зары́біць зары́бяць
Прошлы час
м. зары́біў зары́білі
ж. зары́біла
н. зары́біла
Загадны лад
2-я ас. зары́б зары́бце
Дзеепрыслоўе
прош. час зары́біўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зары́біць сов., спец. зары́бить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зары́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

Спец. Запусціць у вадаём рыбу для размнажэння. Зарыбіць сажалку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зары́бить сов., спец. зары́біць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарыбля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да зарыбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зары́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зарыбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зары́бленне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зарыбляць — зарыбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)