Зару́біна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Зару́біна
Р. Зару́біна
Д. Зару́біну
В. Зару́біна
Т. Зару́бінам
М. Зару́біне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зару́біна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зару́біна зару́біны
Р. зару́біны зару́бін
Д. зару́біне зару́бінам
В. зару́біну зару́біны
Т. зару́бінай
зару́бінаю		 зару́бінамі
М. зару́біне зару́бінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зару́біна ж., разг. зару́бка, засе́чка, зару́бина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зару́біна, ‑ы, ж.

Разм. Засечка, зарубка ​2 (у 2 знач.). Нават і сёння Яшчэ на адным з вушакоў Зарубіны ёсць, Што калісьці мой рост адзначалі. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зару́бина зару́біна, -ны ж.; разг. засе́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зару́бка ж.

1. (действие) зару́бка, -кі ж., зару́бліванне, -ння ср.;

2. (выемка) зару́бка, -кі ж., зару́біна, -ны ж., засе́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)