заро́дкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заро́дкавы заро́дкавая заро́дкавае заро́дкавыя
Р. заро́дкавага заро́дкавай
заро́дкавае		 заро́дкавага заро́дкавых
Д. заро́дкаваму заро́дкавай заро́дкаваму заро́дкавым
В. заро́дкавы (неадуш.)
заро́дкавага (адуш.)		 заро́дкавую заро́дкавае заро́дкавыя (неадуш.)
заро́дкавых (адуш.)
Т. заро́дкавым заро́дкавай
заро́дкаваю		 заро́дкавым заро́дкавымі
М. заро́дкавым заро́дкавай заро́дкавым заро́дкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заро́дкавы заро́дышевый, зача́точный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заро́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зародка. Зародкавая стадыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заро́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. У чалавека і жывёл, а таксама ў вышэйшых насенных раслін: арганізм на ранняй ступені свайго развіцця, які жывіцца за кошт матчынага арганізма або пажыўнымі рэчывамі яйцаклеткі.

2. перан. Пачатковы стан, першае праяўленне чаго-н.

Ліквідаваць заганную ідэю ў зародку.

|| прым. заро́дкавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заро́дышевый биол., перен. заро́дкавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зача́точный

1. биол. зача́ткавы;

2. перен. пачатко́вы, заро́дкавы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мезадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец. Сярэдні зародкавы лісток у мнагаклетачных жывёлін (акрамя губак і кішачнаполасцевых) і чалавека.

[Ад грэч. mésos — сярэдні, прамежкавы і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эктадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец.

1. Знешні зародкавы лісток мнагаклетачных жывёлін.

2. Знадворны слой сценкі цела кішачнаполасцевых.

[Грэч. ektós — звонку, знадворку і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энтадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец.

1. Унутраны зародкавы лісток мнагаклетачных жывёлін.

2. Унутраны слой сценкі цела кішачнаполасцевых.

[Ад грэч. entós — унутры і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяшо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. Тое, што і мех¹ (у 1 знач.).

М. з мукой.

Залаты м. (перан.: пра вельмі багатага чалавека).

2. Тое, што і мех¹ (у 2 знач.).

М. аўса.

3. перан. Поўнае акружэнне войскамі праціўніка.

Апынуцца ў мяшку.

4. Прыстасаванне ў жывёл і раслін для змяшчэння чаго-н. (спец.).

Зародкавы м.

Зашчочныя мяшкі.

5. перан. Аб непаваротлівым, нязграбным або някемлівым чалавеку (разм.).

|| памянш. мяшо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. і мяшэ́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)