зарака́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зарака́нне
Р. зарака́ння
Д. зарака́нню
В. зарака́нне
Т. зарака́ннем
М. зарака́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зарака́нне ср. зарека́ние; см. зарака́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарака́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заракацца — зарачыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарека́ние разг. зарака́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)