заразі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заражу́ заразі́м
2-я ас. заразі́ш заразіце́
3-я ас. заразі́ць заразя́ць
Прошлы час
м. заразі́ў заразі́лі
ж. заразі́ла
н. заразі́ла
Загадны лад
2-я ас. заразі́ заразі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час заразі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заразі́ць, -ражу́, -разі́ш, -разі́ць; -разі́м, -разіце́, -разя́ць; -ра́жаны; зак., чым.

1. каго-што. Перадаць заразу каму-, чаму-н.

З. каго-н. грыпам.

2. перан., каго (што). Захапіць чым-н., прымусіць іншых пераймаць што-н.

З. любоўю да музыкі.

З. прыкладам.

|| незак. заража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. заражэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заразі́ць сов., прям., перен. зарази́ть;

з. гры́пам — зарази́ть гри́ппом;

з. весяло́сцю — зарази́ть весе́льем

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заразі́ць, ‑ражу, ‑разіш, ‑разіць; зак., каго-што.

1. Перадаць заразу каму‑, чаму‑н. Заразіць ангінай. // Напоўніць чым‑н., шкодным для жывога арганізма. Заразіць калодзеж. Заразіць паветра міязмамі.

2. перан. Перадаць каму‑н. сваё пачуццё, схільнасць да чаго‑н. Заразіць любоўю да музыкі. □ Сваім новым жаданнем Лясніцкі заразіў і Славіна. Зарэцкі. // Перадаючыся, распаўсюджваючыся, як зараза, ахапіць каго‑н. Глухнуць нават трубкі тэлефона. Заразіў футбол усіх, як грып. Макаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарази́ть сов., прям., перен. заразі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зара́жаны прям., перен. заражённый; см. заразі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заража́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заразіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заража́ць несов., прям., перен. заража́ть; см. заразі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

незара́зны, ‑ая, ‑ае.

Не здольны заразіць; не інфекцыйны. Незаразныя хваробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаве́трыць

‘заразіць, засмуродзіць паветра; знікнуць, прапасці’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запаве́тру запаве́трым
2-я ас. запаве́трыш запаве́трыце
3-я ас. запаве́трыць запаве́траць
Прошлы час
м. запаве́трыў запаве́трылі
ж. запаве́трыла
н. запаве́трыла
Загадны лад
2-я ас. запаве́тры запаве́трыце
Дзеепрыслоўе
прош. час запаве́трыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)