зара́зіна
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зара́зіна |
зара́зіны |
| Р. |
зара́зіны |
зара́зін |
| Д. |
зара́зіну |
зара́зінам |
| В. |
зара́зіну |
зара́зін |
| Т. |
зара́зінам |
зара́зінамі |
| М. |
зара́зіне |
зара́зінах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зара́зіна
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зара́зіна |
зара́зіны |
| Р. |
зара́зіны |
зара́зін |
| Д. |
зара́зіне |
зара́зінам |
| В. |
зара́зіну |
зара́зін |
| Т. |
зара́зінай зара́зінаю |
зара́зінамі |
| М. |
зара́зіне |
зара́зінах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зара́зіна, ‑ы, ж.
Разм. лаянк. Тое, што і зараза (у 2 знач.). — Но-о... Заразіна... — Джвучка мацюкаўся, але не злазіў з воза. Лупіў каня прутам, як мог. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)