заравы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заравы́ зарава́я зараво́е заравы́я
Р. зараво́га зараво́й
зараво́е		 зараво́га заравы́х
Д. зараво́му зараво́й зараво́му заравы́м
В. заравы́ (неадуш.)
зараво́га (адуш.)		 зараву́ю зараво́е заравы́я (неадуш.)
заравы́х (адуш.)
Т. заравы́м зараво́й
зараво́ю		 заравы́м заравы́мі
М. заравы́м зараво́й заравы́м заравы́х

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зара́, -ы́, мн. зо́ры і (з ліч. 2, 3, 4) зары́, зор, ж.

1. Яркая афарбоўка гарызонту перад усходам і пасля заходу сонца.

Вячэрняя з.

Ад зары да зары (увесь дзень або ўсю ноч). Ні свет ні з. (надта рана).

2. перан. Пачатак, зараджэнне чаго-н. радаснага.

На зары цывілізацыі.

З. свабоды.

3. Ранішні або вячэрні ваенны сігнал.

Іграць зару.

4. звычайна мн. Зорка.

Ужо ў небе зазіхацелі зоры.

|| прым. заравы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

З. захад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́рава

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. за́рава за́равы
Р. за́рава за́раваў
Д. за́раву за́равам
В. за́рава за́равы
Т. за́равам за́равамі
М. за́раве за́равах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)