запі́хванне гл. запхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запі́хванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. запі́хванне
Р. запі́хвання
Д. запі́хванню
В. запі́хванне
Т. запі́хваннем
М. запі́хванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запі́хванне ср., см. запіха́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запі́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запіхваць — запіхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак. (разм.).

1. каго-што. Уціснуць, упіхнуць куды-н.

З. за пазуху кніжку.

2. што. Заткнуць, закрыць якую-н. адтуліну.

Запхнулі яму анучай рот.

|| незак. запіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і запі́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. запіха́нне, -я, н. і запі́хванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запи́хивание запіха́нне, -ння ср., запі́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сова́ние

1. со́ванне, -ння ср., усо́ўванне, -ння ср., засо́ўванне, -ння ср.; запіха́нне, -ння ср., запі́хванне, -ння ср.; саджа́нне, -ння ср., уса́джванне, -ння ср.;

2. ты́цканне, -ння ср., со́ванне, -ння ср.;

3. падсо́ўванне, -ння ср.; см. сова́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)