запіра́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. запіра́нне
Р. запіра́ння
Д. запіра́нню
В. запіра́нне
Т. запіра́ннем
М. запіра́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запіра́нне ср. запира́ние; см. запіра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запіраць — заперці (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запира́тельство запіра́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запира́ние

1. замыка́нне, -ння ср.; зашчэ́пліванне, -ння ср.; зачыня́нне, -ння ср.;

2. запіра́нне, -ння ср.; см. запира́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)