запу́жваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. запу́жваю запу́жваем
2-я ас. запу́жваеш запу́жваеце
3-я ас. запу́жвае запу́жваюць
Прошлы час
м. запу́жваў запу́жвалі
ж. запу́жвала
н. запу́жвала
Загадны лад
2-я ас. запу́жвай запу́жвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час запу́жваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запу́жваць несов. запу́гивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запу́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запужаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго (што).

Частымі пагрозамі зрабіць палахлівым.

З. дзіця.

|| незак. запу́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запу́гивать несов. запу́жваць, запало́хваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запу́жвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да запужваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

застра́щивать несов., прост. застра́шваць, запу́жваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запу́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запужваць — запужаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)