запру́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
запру́дны |
запру́дная |
запру́днае |
запру́дныя |
| Р. |
запру́днага |
запру́днай
запру́днае |
запру́днага |
запру́дных |
| Д. |
запру́днаму |
запру́днай |
запру́днаму |
запру́дным |
| В. |
запру́дны (неадуш.)
запру́днага (адуш.) |
запру́дную |
запру́днае |
запру́дныя (неадуш.)
запру́дных (адуш.) |
| Т. |
запру́дным |
запру́днай
запру́днаю |
запру́дным |
запру́днымі |
| М. |
запру́дным |
запру́днай |
запру́дным |
запру́дных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
запру́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да запруды. Запрудная перагародка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запру́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, запру́д, ж.
1. Найпрасцейшая плаціна ў выглядзе насыпу, якая перагароджвае цячэнне ракі.
2. Загачаны вадаём.
|| прым. запру́дны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)