запрага́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. запрага́нне
Р. запрага́ння
Д. запрага́нню
В. запрага́нне
Т. запрага́ннем
М. запрага́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запрага́нне ср. (действие) запря́жка ж., запряга́ние, впряга́ние; закла́дка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запрагаць — запрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запряга́ние запрага́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

впряга́ние упрага́нне, -ння ср., запрага́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закла́дывание заклада́нне, -ння ср., закла́дванне, -ння ср.; (запряжка — ещё) запрага́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запря́жка ж.

1. (действие) запрага́нне, -ння ср.;

2. в др. знач. запрэ́жка, -кі ж.; (упряжь) ву́праж, -жы м., збру́я, -ру́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)