запра́віцца, -ра́ўлюся, -ра́вішся, -ра́віцца; зак.

1. Заправіць сваю машыну гаручым.

2. чым і без дап. Добра падсілкавацца (разм.).

|| незак. запраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́юцца.

|| наз. запра́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запра́віцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запра́ўлюся запра́вімся
2-я ас. запра́вішся запра́віцеся
3-я ас. запра́віцца запра́вяцца
Прошлы час
м. запра́віўся запра́віліся
ж. запра́вілася
н. запра́вілася
Загадны лад
2-я ас. запра́ўся запра́ўцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час запра́віўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запра́віцца сов., разг. (горючим) запра́виться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запра́віцца, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак.

Разм. Падрыхтаваць сваю машыну да работы, заліўшы ў яе гаручае, масла і пад. Шафёры спяшаюцца заправіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запраўля́цца гл. заправіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запра́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. заправіць, заправіцца.

2. Прыправа да стравы, заправа (разм.).

Страва без запраўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запраўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да заправіцца.

2. Зал. да запраўляць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запра́виться

1. (горючим и т. п.) разг. запра́віцца;

2. (подкрепиться) прост. падмацава́цца, падсілкава́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запраўля́цца несов.

1. разг. (горючим) заправля́ться; см. запра́віцца;

2. страд. заправля́ться, сда́бриваться; см. запраўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запра́ўка, ‑і, ДМ ‑праўцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. запраўляць (у 1 знач.) — заправіць, запраўляцца — заправіцца.

2. Разм. Тое, чым запраўляюць страву; заправа, прыправа. Страва без запраўкі. □ Замест мучной запраўкі можна забяліць суп смятанай. «Работніца і сялянка».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)