заплікну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заплікну́ |
заплікнё́м |
| 2-я ас. |
заплікне́ш |
заплікняце́ |
| 3-я ас. |
заплікне́ |
заплікну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
заплікну́ў |
заплікну́лі |
| ж. |
заплікну́ла |
| н. |
заплікну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
заплікні́ |
заплікні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
заплікну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заплікну́ць сов., обл. застегну́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заплікну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.
Абл. Зашпіліць. [Ігнат], спяшаючыся, заплікнуў паддзёўку на ўсе гузікі. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Расплі́кнуць ’расшпіліць (аплік, гузік, запанку)’ (ТСБМ), расплі́кнуцца ’расшпіліцца’ (віл., Сл. ПЗБ). Гл. плік, плікнуць, параўн. заплікнуць ’зашпіліць’. Няяснымі застаюцца адносіны да літ. pliknė́ti ’хадзіць расхрыстаным’, літ. plikà, plikóji ’голая’, з якім аўтары апошняга слоўніка параўноўваюць слова. Гл. таксама Лаўчутэ, Балтизмы, 90.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)