запло́цце
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
запло́цце |
запло́цці |
| Р. |
запло́цця |
запло́ццяў |
| Д. |
запло́ццю |
запло́ццям |
| В. |
запло́цце |
запло́цці |
| Т. |
запло́ццем |
запло́ццямі |
| М. |
запло́цці |
запло́ццях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
запло́цце ср., разг. ме́сто за заборо́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запло́цце, ‑я, н.
Разм. Месца за плотам. Цэлы дзень то на прыгуменні, то каля заплоцця абціраўся [падсвінак]. Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)